Duimelijntje

Duimelijntje is een sprookje van Hans Christiaan Andersen. Het gaat over een meisje zo klein als een duim. Het sprookje is voor het eerst uitgegeven in 1836 en is in 1994 verfilmd.

Het sprookje Duimelijntje

In het sprookje Duimelijntje wil een vrouw heel graag een kindje. Ze komt uit bij een heks en vraagt de heks hoe ze aan een kindje komt. De heks geeft de vrouw een gerstekorrel mee en zegt haar deze te planten en lief te hebben. De vrouw stopt de gerstekorrel in een pot en geeft deze trouw water. De plant groeit en krijgt een heel mooie bloem. De vrouw kust de bloem en met een enorme knal opent de bloem. In de bloem zit een meisje dat net zo groot is als een duim. Daarom noemt de vrouw haar Duimelijntje.

Spelen op een lelieblad

De vrouw is heel lief voor Duimelijntje en laat haar spelen op een lelieblad op een bord met water. ’s Nachts slaapt ze in een mooi gelakte notendop onder een dekentje van rozenblaadjes. Op een nacht springt er een lelijke pad langs het raam. Zij ziet Duimelijntje en bedenkt dat dit een hele mooie vrouw is voor haar zoon. Ze springt door een gat in het raam naar binnen en ontvoert het meisje. De zoon is net zo lelijk als zijn moeder en kan alleen maar kwaken.

Duimelijntje raakt gevangen

Duimelijntje wordt door de pad gevangen gehouden op een lelieblad in afwachting van het mooi maken van de modderpoel waar beiden gaan wonen. Duimelijntje is heel verdrietig en dat wordt gehoord door een paar kleine visjes. Zij weten hoe gemeen de pad is en besluiten het meisje te helpen. Ze knagen de steel van het lelieblad door en het meisje drijft weg met het lelieblad. Buiten het bereik van de pad en haar zoon.

De lieve kever helpt

Het blad bleef  verder drijven totdat Duimelijntje van het blad afgetrokken werd door een kever. Hij vond haar lief en mooi, ondanks dat ze niet op een kever leek. De kever was de enige van de kevers die haar echter mooi vond. De anderen vonden haar maar niets. Dun, bleek en ze leek niet eens op een kever. Uiteindelijk geloofde de kever die haar meegenomen had ook dat ze lelijk was en liet haar over aan de andere kevers. Die namen haar mee en zetten haar op een madelief en lieten haar aan haar lot over.

Duimelijntje woont bij de veldmuis

Een zomer en herfst woonde Duimelijntje alleen in het bos. Ze had een bedje gevlochten van gras en at honing en dronk dauwwater. Maar toen werd het winter. Het werd koud en de sneeuw maakte het nog kouder. Duimelijntje had geen warme kleren en zou doodvriezen. Ze liep door het bos en door het korenveld naast het bos. Daar kwam ze opeens terecht bij het huisje van de veldmuis. Ze klopte aan en smeekte om wat te eten. Ze had zo’n honger en had het zo koud. De veldmuis vond Duimelijntje zielig en liet haar binnen. Ze mocht opwarmen en kreeg te eten. In ruil voor het schoonhouden van het huis en het vertellen van verhaaltjes mocht Duimelijntje bij de veldmuis blijven wonen.

De zwaluw wordt gered

De veldmuis had een vriend, een mol. Wekelijks kwam hij langs en ook voor de mol zong Duimelijntje. De mol vond dat ze zo mooi zong dat hij verliefd werd op Duimelijntje. De mol had een gang gegraven van zijn huis naar het huis van de veldmuis. Duimelijntje mocht zo vaak ze wilde door de gang lopen. Ze moest alleen oppassen voor de dode vogel in de gang. Toen de mol haar op een dag naar de vogel bracht moest ze huilen. Het was een zwaluw. Die hadden Duimelijntje zoveel plezier gebracht. De veldmuis en mol praatten echter alleen maar negatief over de vogel. ’s Nachts ging Duimelijntje terug naar de vogel. Ze vond het zo zielig dat ze een dekentje meegenomen had om de zwaluw toe te dekken. Ze gaf hem een afscheidskusje en legde nog even haar hoofd op zijn borst. tot haar schrik hoorde ze het hartje kloppen. De zwaluw was onwel geworden door de kou, maar leefde nog. Toen het warmer werd kwam het leven terug in de vogel. De hele winter verzorgde het meisje de vogel, net zolang het weer sterk genoeg was om te vliegen. Toen het zover was wilde de zwaluw wegvliegen en Duimelijntje meenemen. Duimelijntje wist echter dat de veldmuis heel verdrietig zou worden als ze wegging, zodat ze beleefd weigerde.

Duimelijntje vlucht met de zwaluw

Maar toen ging het mis. De mol vroeg haar ten huwelijk en de veldmuis dwong haar met de mol te trouwen. Ze zou onder de grond gaan wonen in een donkere gang en nooit meer de zon mogen zien. Huilend vertelde ze de veldmuis dat ze niet wilde, maar de veldmuis was onvermurwbaar. Op de trouwdag nam ze afscheid van de mol en net op dat moment kwam de zwaluw langsvliegen. Toen de zwalum weer vroeg of ze meeging deed ze het nu wel. Het werd steeds warmer en de zon werd steeds mooier. Toen ze bij het huis van de zwaluw kwamen beloofde hij haar neer te zetten op de mooiste bloem. Dat werd een bloem tussen een kapotgevallen marmeren zuil. Daar stond ze opeens oog in oog met een prins die net zo groot was als zij zelf. Het was de engel van de bloem. Hij vond haar zo mooi dat hij haar vroeg met hem te trouwen. Als huwelijkscadeau kreeg ze vleugels en zo kon ze van bloem naar bloem vliegen. Ook besloot de prins dat Duimelijntje zo mooi was dat ze geen Duimelijntje meer moest heten, maar hij noemde haar Maja.

En toen werd het tijd voor de zwaluw om weer te vertrekken, naar Denemarken, waar hij dit sprookje aan een sprookjesschrijver vertelde….

De moraal van Duimelijntje

Duimelijntje is een sprookje over schoonheid, onschuld en het lot. Het lot bepaald je toekomst en zelf moet je er maar het mooiste van maken. Maar als je goed doet en blijft volhouden dan zal op het eind alles goedkomen.

Overeenkomsten met andere sprookjes

Het sprookje Duimelijntje heeft overeenkomsten met veel andere sprookjes. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Het sprookje Sneeuwwitje: Duimelijntje en Sneeuwwitje zijn beide jonge meisjes die door hun eigen ouders worden achtergelaten in het bos. Ze worden beiden gevonden door een goede fee of heks die hen helpt om te overleven. Uiteindelijk vinden ze allebei hun ware liefde en leven ze nog lang en gelukkig.
• Het sprookje Assepoester: Duimelijntje en Assepoester zijn beide jonge meisjes die worden mishandeld door hun gemene stiefmoeders of -schwestern. Ze worden beiden geholpen door een goede fee of heks om naar een bal te gaan, waar ze hun ware liefde vinden.
• Het sprookje De gelaarsde kat: Duimelijntje en de gelaarsde kat zijn beide kleine wezens die met behulp van een goede vriend of helper geluk vinden.

Deze overeenkomsten zijn niet verwonderlijk, aangezien Duimelijntje deel uitmaakt van een lange traditie van sprookjes. Veel sprookjes hebben dezelfde thema’s en motieven, zoals de strijd tussen goed en kwaad, de zoektocht naar geluk en de kracht van liefde.

Hier zijn enkele specifieke overeenkomsten tussen Duimelijntje en andere sprookjes:

• Het thema van de kleine held: Duimelijntje is een klein meisje dat grote dingen doet. Ze is vastberaden en moedig, en ze weet hoe ze zich moet redden in moeilijke situaties. Dit thema komt ook voor in andere sprookjes, zoals De gelaarsde kat, De drie mannetjes in het bos en De kleine zeemeermin.
• Het thema van de gevaarlijke wereld: De wereld van Duimelijntje is een gevaarlijke wereld. Ze wordt achtervolgd door een pad, een mol en een rups. Dit thema komt ook voor in andere sprookjes, zoals Sneeuwwitje, Assepoester en De wolf en de zeven geitjes.
• Het thema van de behulpzame vrienden: Duimelijntje heeft veel behulpzame vrienden, zoals de bloem, de sprinkhaan, de mol, de rups en de koning en de koningin. Dit thema komt ook voor in andere sprookjes, zoals Sneeuwwitje, Assepoester en De gelaarsde kat.

Deze overeenkomsten maken Duimelijntje een typisch sprookje. Het is een verhaal over een kleine held die in een gevaarlijke wereld geluk vindt met behulp van behulpzame vrienden.

Erik

Erik is vader van 3 kinderen en tijdens het voorlezen van sprookjes gefascineerd geraakt door de verhalen, de magie en symboliek. Op deze websites laat ik je de leukste sprookjes zien en neem je mee in de oorsprong en betovering. Neem je ook deel aan deze betoverende reis!